Memphis Design to wpływowy postmodernistyczny styl, który wyłonił się na początku lat 80.  XX w. ze słynnego kolektywu zrzeszającego projektantów z Mediolanu. 
Realizacje Memphis charakteryzowały absurdalne i irracjonalne kształty, zestawienie podstawowych i jaskrawych kolorów oraz mieszanka odważnych wzorów. Projektanci używali również materiałów, takich jak laminat z tworzywa sztucznego, które w latach 80- tych były uważane za tanie i najczęściej stosowano je na podłogach. Tymczasem artyści z ugrupowania Memphis ozdabiali, w ironiczny sposób, plastikowy laminat wzorami imitującymi szlachetne materiały. 
Pomimo krótkiego i kontrowersyjnego istnienia, od 1981 do 1987 roku, grupa Memphis odniosła tak wielki sukces w świecie designu, że czterdzieści lat później, jej spuścizna nadal wpływa na międzynarodowe wzornictwo.

Minęło ponad czterdzieści lat od pamiętnego wieczoru 11 grudnia 1980 roku, kiedy grupa młodych architektów i projektantów zebrała się w Mediolanie, w salonie domu Ettore Sottsassa, który przeciwstawił się szarości świata poprzedniej dekady i wykreował legendarny styl lat 80. XX wieku, który do dnia dzisiejszego inspiruje nowe pokolenia projektantów. Warto wiedzieć, że w mediolańskim designie z końca lat 70. przyświecała idea funkcjonalizmu, przedmioty musiały być zaprojektowane tak, aby odpowiadały na konkretne potrzeby, a nie były jedynie elementami dekoracyjnymi. Tymczasem członkowie ugrupowania Memphis odczuwali silną i nieposkromioną potrzebę odejścia od minimalistycznej idei designu. Zaproponowali absolutnie coś nowego i złamali zasady tzw. dobrego gustu. 
Ugrupowanie Memphis, posługując się jasnymi kolorami, niezwykłymi formami oraz wzorami, a także ironiczną i inteligentną reinterpretacją kiczu, błyskawicznie stało się synonimem ruchu postmodernistycznego we Włoszech. 
Legenda głosi, że była odtwarzana wtedy piosenka Boba Dylana „Stuck Inside of Mobile with the Memphis Blues Again”. Kiedy odtwarzacz zaciął się na zdaniu „with the Memphis Blues Again”, w tym momencie narodził się ruch Memphis. 
Nazwa Memphis została wybrana, ponieważ odnosi się do rodzinnego miasta Elvisa Presleya i Arethy Franklin, ale także do stolicy starożytnego Egiptu. Twórcy ugrupowania przywołali w ten sposób ironiczne połączenie kultury wysokiej i niskiej.
Kolektyw odważnych projektantów z całego świata, zjednoczył się w pragnieniu wstrząsu światem designu. Ugrupowanie w szybkim tempie stało się niekwestionowalnym liderem postmodernistycznego designu oraz awangardowym ruchem kulturowym.
 

Dziedzictwo Memphis jest niezwykle istotne, ponieważ stanowi punkt zwrotny w historii designu. Memphis Design było reakcją na estetykę mid-century z lat 50. i 60. oraz minimalizm lat 70. XX wieku.
Pierwsza kolekcja marki Memphis-Milano została zaprezentowana 19 września 1981 roku w „Salone Del Mobile” w Mediolanie. Składała się z 55 elementów i była wystawiana w salonie Arc ’74. Ekspozycja okazała się niesamowitym sukcesem medialnym i publicznym. Międzynarodowy rozgłos był natychmiastowy, tym bardziej, że ponad 2000 osób odwiedziło showroom Memphis, aby zobaczyć kolorowe i absolutnie niekonwencjonalne meble. 

Ugrupowanie Memphis ze swoimi jasnymi kolorami, odważnymi wzorami i nowym stylem wpłynęło na estetykę lat 80. - meble, takie jak regał Carlton, szybko stały się ikonami designu, które są współcześnie wystawiane w najważniejszych muzeach na całym świecie.
Wielki sukces i znaczenie Memphis polegało głównie na tym, że projektanci uwolnili siebie i swoich zwolenników od realizacji przedmiotów podporządkowanych wyłącznie funkcji oraz przywrócili pojęcie ornamentu i indywidualnej ekspresji.
 

Kolekcja Memphis-Milano obejmowała m. in. meble, ceramikę, lampy, tkaniny, wzory i inne elementy dekoracyjne, które w zabawny sposób łączą cechy stylistyczne pop artu, art deco i kiczu. Artyści wprowadzili do racjonalnego języka produkcji przemysłowej pojęcie zabawy i ekscytacji.
Eksplozja kolorów i form była zdecydowanie czymś więcej niż tylko symbolem ucieczki lub protestu. Nie była to wyłącznie prosta dekoracja, ale środek, za pomocą którego projektanci starali się przekazać światu swoje przesłanie i optymistycznie oddziaływać na odbiorców. Nowe podejście do projektowania stanowiło punkt zwrotny w architekturze wnętrz. 
 

Wiele osób uważa, że  aktualnie dzieła Memphis można podziwiać wyłącznie na targach i w sklepach z antykami. Tymczasem marka Memphis nadal się rozwija pod okiem Alberto Bianchi Albriciego. Kultowe projekty zaprojektowane przez grupę w latach 1981-1988 wciąż są produkowane w nieograniczonych seriach. Co więcej, można je nawet uznać za oryginalne meble, ponieważ są realizowane zgodnie z rysunkami technicznymi dostarczonymi przez projektantów i przy użyciu tych samych materiałów oraz procesów projektowych.

Memphis Milano zadebiutowało cyfrowo dzięki memphis-milano.com, nowej i wyrazistej platformie, która łączy e-commerce z treściami kulturalnymi. Niemal wszystkie kultowe projekty stworzone pod marką Memphis Milano przez Ettore Sottsassa, Shiro Kuramatę, Alessandro Mendiniego, Andreę Branzi, Michele De Lucchi, Matteo Thuna i innych projektantów, którzy założyli awangardową grupę na początku lat 80., można kupić online. 
Oprócz sprzedaży elektronicznej, dostępnej z Włoch i niektórych krajów UE, m. in. z Wielkiej Brytanii, Szwajcarii, a wkrótce także z USA, na platformie można przeglądać pełne archiwum wszystkich dokumentów, które towarzyszyły historii tego zjawiska kulturowego, od plakatów z wystaw po katalogi - prawdziwe zdigitalizowane dziedzictwo, które ujawnia tło ruchu narodzonego w domu Ettore Sottsassa podczas spotkania towarzyskiego, w którym udział wzięła grupa przyjaciół.
 

• śmieszny, zuchwały, porywający, zabawny, nieskrępowany
• wykorzystanie jasnych kolorów w niekonwencjonalnych zestawieniach
• kwestionowane pojęcia dobrego gustu
• lekceważenie filozofii Bauhausu
• celowe użycie kontrastujących wzorów
• charakterystyczne elementy grafiki czarno-białej
• proste kształty geometryczne
• zaokrąglone krawędzie mebli
• zamiłowanie do zawijasów i ukośnych linii
• zastosowanie materiałów takich jak lastryko i laminat z tworzywa sztucznego
• stosowanie nietypowych kształtów w miejsce konwencjonalnych, takich jak np. okrągłe nogi stołu.